دهانت را مى بويند تا مبادا چيزى خورده باشى!

ماه رمضان است و جمهورى اسلامى حاکم بر ايران بيش از پيش بندهاى سرکوبش را سفت کرده است تا مبادا خوردن و نوشيدن مردم پايه هاى نظامش را بلرزاند. نيروههاى سرکوب رژيم در خيابانها و کوچه پس کوچه هاى شهرها ولو هستند و اينبار چشمشان به دهان مردم و جوانان است. هر حرکت لبى را با دقت مى سنجند تا مبادا کسى مشغول ارتکاب جرم بزرگ اين ماه (خوردن) باشد، هر رهگذرى را مى بويند تا مبادا کسى تازه سيگارى کشيده باشد. دانشگاهها و ادارات دولتى بوفه هايشان را تعطيل کرده اند و مامورين مخصوصى براى پيدا کردن مجرمين در گوشه و کنار اين موسسات گمارده اند. روساى دانشگاهها کف به دهان آورده و داد مى زنند و تهديد مى کنند که هرکس روزه خوارى کند باکميته هاى انظباطى دانشگاهها سر و کار دارد، يعنى اينکه ممکن است اخراج شود و يا براى مدت چند ماه از تحصيل محروم گردد و حتى مجازاتهاى بيشترى در انتظارش باشد. مخصوصا براى زنان ماه رمضان مترادف است با فشارها و سختگيريهاى بيشتر از طرف حکومت. در ماه "مبارک" رمضان خانمها بايد بيشتر رعايت حجاب کنند، در ماه "مبارک" رمضان آرايش کردن گناه بزرگترى است و مجازات بيشترى دارد و الى آخر. حتى طبق خبرى که در يکى از وبلاگها آمده بود، ادارات دولتى زنان را نيم ساعت زودتر مرخص مى کنند که به وظايف "خانه دارى" خود برسند و بتوانند افطارى اعضاى ديگر خانواده اشان را تهيه نمايند. هر چه باشد، اکنون ماه "مبارک" رمضان است و زنان بايد بيشتر از ديگر مواقع به وظايف "شرعيشان" بپردازند. اما همانقدر که رژيم در اين ماه به حمله عليه مردم دست مى زند، مردم معترض ايران هم ياد گرفته اند که ضد حمله هاى خود را سازمان دهند و با سرپيچى از قوانين وضع شده توسط اين رژيم به مقابله با آن بپردازند. حالا که خوردن و نوشيدن هم تبديل به سلاحهاى مرگبار عليه اين رژيم شده اند، مردم آگاهانه سعى مى کنند، از آنها استفاده کنند. هرچقدر نيروهاى نهى از منکر رژيم بيشتر تلاش مى کنند مردم را از خوردن منع کنند، جوانان بيشتر تلاش دارند اينکار را در ملا عام انجام دهند و نشان دهند که نمى خواهند زيربار بروند. هر چقدر سران رژيم بيشتر عربده مى کشند و شاخه و شانه مى کشند، جوانان بيشتر به ريش آنها و اسلامشان مى خندند و آشکارا قوانين را زير پا مى گذارند. ايران روزبروز بيشتر به ميدان نبرد تبديل ميشود. مردم معترض در ابعاد ميليونى در برابر رژيم اسلامى صف بسته اند و از هر فرصتى براى نابودى اين رژيم استفاده مى کنند. جالب اين است که رژيمى که تا خرخره با توپ و تانک و مسلسل مسلح است، رژيمى که زندانهاى مخوف دارد و بساط اعدام و سنگسارش برپاست از اينکه مردم شادى کنند و برقصند و غذا بخورند بلرزه مى افتد و پايه هايش سست مى شوند.